Ψηφιακή Οικειότητα: μεταφέροντας εμπειρίες γραμματισμού από το σπίτι στο νηπιαγωγείο

Περίληψη

Στο παρόν άρθρο παρουσιάζονται πρακτικές γραμματισμού που αναπτύσσουν παιδιά προσχολικής ηλικίας κατά την ενασχόλησή τους με ψηφιακά μέσα ως αναπόσπαστο κομμάτι του αναδυόμενου γραμματισμού τους, παραδοσιακού και ψηφιακού. Τα δεδομένα προέρχονται από έρευνα που υλοποιήθηκε σε Δημόσιο νηπιαγωγείο της Θεσσαλονίκης. Συνεντεύξεις με παιδιά, γονείς και εκπαιδευτικούς καθώς και συστηματική παρατήρηση της αλληλεπίδρασης των παιδιών κατά την ενασχόλησή τους με ψηφιακά μέσα χρησιμοποιήθηκαν ως εργαλεία για τη συλλογή δεδομένων, παράλληλα με τεκμήρια ‘παραδοσιακού’ γραμματισμού που συλλέχθηκαν στη διάρκεια ενός εξαμήνου για την παρακολούθηση της ανάπτυξης του γραμματισμού των παιδιών. Τα ερευνητικά ευρήματα αποκαλύπτουν ένα εύρος εμπειριών γραμματισμού των παιδιών (ψηφιακού και παραδοσιακού). Αναδεικνύεται, επομένως, η σημασία της επίγνωσης του συσχετισμού μεταξύ ‘οικιακών’ εμπειριών και σχολικών πρακτικών των νηπίων, καθώς και του ρόλου που διαδραματίζουν οι πρώτες στην ενίσχυση της ανάδυσης του παραδοσιακού και ψηφιακού γραμματισμού τους.