Επείγουσα Απομακρυσμένη Εκπαίδευση στην Εποχή της Καραντίνας. Απόψεις Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης

Περίληψη

Η πανδημία που έπληξε την παγκόσμια κοινωνία και ο μεγάλος αριθμός θανάτων, οδήγησε τις κυβερνήσεις να λάβουν ως αρχικό βασικό μέτρο αντιμετώπισής της, μέχρι να ανακαλυφθούν οι κατάλληλες θεραπείες, τον περιορισμό της διάδρασης των κοινωνικών υποκειμένων. Σκοπός της παρούσα έρευνας ήταν να διερευνηθούν οι απόψεις των εκπαιδευτικών για την εφαρμογή της επείγουσας απομακρυσμένης εκπαίδευσης, την περίοδο της πανδημίας, μετά το κλείσιμο των σχολικών μονάδων. Οι συμμετέχοντες στην έρευνα μας ήταν δεκαπέντε (15) εκπαιδευτικοί Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του Ν. Λέσβου. Από τα ευρήματα της έρευνας διαφαίνεται ότι η εφαρμογή της συγκεκριμένης εκπαιδευτικής διαδικασίας δεν συμβαδίζει με τις αρχές της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Στόχος της επείγουσας απομακρυσμένης εκπαίδευσης, όπως αναφέρεται στην ελληνική και διεθνή βιβλιογραφία, ήταν να διατηρηθεί μια συνέχεια στη μαθησιακή και κοινωνική καθημερινότητα των μαθητών/τριών. Υπήρξαν όμως δυσκολίες με την οργάνωση της σύγχρονης και ασύγχρονης διδασκαλίας, με τη χρήση του κατάλληλου διδακτικού υλικού και με την ετοιμότητα των εκπαιδευτικών και των μαθητών/τριών. Συμπερασματικά, η εφαρμογή της «επείγουσας απομακρυσμένης εκπαίδευσης» ανέδειξε τους προβληματισμούς που υπάρχουν για την εκπαίδευση και για τη συμβολή των ψηφιακών μέσων στο μετασχηματισμό των κοινωνικών ανισοτήτων σε νέες ιεραρχήσεις και εξουσιαστικές σχέσεις στο χώρο της εκπαίδευσης.