Ζητήματα Γλωσσικής Κοινωνικοποίησης και Γλωσσικής Κατάκτησης Ιταλών στην Ελλάδα

Περίληψη

Η παρούσα εργασία εξετάζει τις ιδεολογίες, πρακτικές καθώς και ζητήματα γλωσσικής κατάκτησης σε ιταλικές οικογένειες που ζουν μόνιμα στην Ελλάδα. Η σχετική βιβλιογραφία έχει εστιάσει κυρίως στα ζητήματα αυτά σε σχέση με τις μεταναστευτικές οικογένειες που διαμένουν στην Ελλάδα (Κυριαζής και Χατζηδάκη 2004, Μαλιγκούδη 2010, Γκαϊνταρτζή 2013, Gogonas 2007). Ωστόσο, υπάρχουν ελάχιστες έρευνες στην ελληνική βιβλιογραφία σχετικά με ζητήματα γλωσσικής κοινωνικοποίησης οικογενειών που ζουν στην Ελλάδα και των οποίων η Γ1 θεωρείται γλώσσα «υψηλού κύρους», όπως είναι για παράδειγμα τα ιταλικά. Επίσης, η διαφορά των ιταλικών σε σχέση με τις υπόλοιπες ξένες γλώσσες στην Ελλάδα (και ειδικότερα στην περιοχή της Θεσσαλονίκης, όπου πραγματοποιήθηκε η έρευνα) είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχουν τυπικές ή άτυπες δομές για μαθήματα ιταλικής γλώσσας για παιδιά με ιταλική καταγωγή. Τέτοιες δομές υπάρχουν για αγγλόφωνα, γαλλόφωνα ή γερμανόφωνα παιδιά με αγγλόφωνο (Ματθαιουδάκη και Μαλιγκούδη 2015), όπως επίσης υπάρχουν και κοινοτικά σχολεία για παιδιά με αλβανική, πολωνική κ.λπ. καταγωγή (Chatzidaki and Maligkoudi 2013, Μαλιγκούδη 2014). Η παρούσα έρευνα βασίζεται στο θεωρητικό πλαίσιο της Οικογενειακής Γλωσσικής Πολιτικής (Spolsky 2004, Curdt-Christiansen 2009) και επιχειρεί να εξετάσει διάφορες όψεις της παιδικής διγλωσσίας σε σχέση με οικογενειακές γλωσσικές πρακτικές και ιδεολογίες. Η έρευνα διεξήχθη με εφτά οικογένειες που ζουν στη Θεσσαλονίκη και επιχειρούν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους με δύο γλώσσες, τα ιταλικά και τα ελληνικά.