Η Διαχρονική Γοητεία και η Παιδαγωγική Αξία των “Horror Stories”

Περίληψη

Η πρόκληση συναισθημάτων φόβου και αγωνίας, ενίοτε φρίκης και αποτροπιασμού, υπήρξε πάγια στόχευση των ιστοριών τρόμου, ενός είδους που, ενώ γνώρισε διάφορες παραλλαγές στο πέρασμα του χρόνου (π.χ. αφηγήσεις με φαντάσματα, με βρικόλακες, αγγλικό γοτθικό μυθιστόρημα κ.α.), διατήρησε εντούτοις σταθερή τη δημοφιλία του ως τις μέρες μας, προσφέροντας απόλαυση στους αναγνώστες κάθε ηλικίας ιδιαίτερα μάλιστα σε παιδιά και εφήβους. Η αξιοποίηση, λοιπόν, των “horror stories” στη σύγχρονη τάξη μπορεί να καλλιεργήσει τη φιλαναγνωσία των μαθητών και ταυτόχρονα να τους φέρει σε επαφή με επικίνδυνες ή ζοφερές πτυχές του κόσμου μας, η αντιμετώπιση των οποίων επιβάλλει την ανάπτυξη μιας στάσης συναισθηματικά ώριμης, νηφάλιας και ορθολογικής. Με τη βοήθεια της μυθοπλασίας τα παιδιά μελετούν τρομερά γεγονότα από απόσταση, μέσα από τη βάσανο της κριτικής σκέψης και του στοχασμού, και όλο αυτό λειτουργεί ως ένα είδος «πρόβας» για την αληθινή ζωή. Η ενδεικτική ανάλυση του μυθιστορήματος Το Φάντασμα (1914), που παρατίθεται στο τέλος, καταδεικνύει εμφατικά τη δυναμική και την παιδαγωγική αξία μιας αφήγησης τρόμου.