Το διακύβευμα της πολυγλωσσίας στην ελληνική εκπαίδευση
DOI:
https://doi.org/10.26248/edusci.v2015i4.1661Λέξεις-κλειδιά:
Γλωσσική εκπαιδευτική πολιτική, οικείοι άλλοι, ανοίκειοι άλλοιΠερίληψη
Η πολυγλωσσία και η πολυπολιτισμικότητα στην ελληνική σχολική τάξη αποτελεί τις τελευταίες δεκαετίες κατάσταση οικεία και σε γενικές γραμμές διαχειρίσιμη από τους εκπαιδευτικούς. Η διαπολιτισμική κανονικότητα στην οποία είχε καταφέρει την τελευταία δεκαετία να λειτουργεί το δημόσιο σχολείο εντάσσοντας τους εθνικά άλλους, τους ξένους, ανατρέπεται τα τελευταία χρόνια. Μαθητές και μαθήτριες από νέα διαφορετικά πολιτισμικά, θρησκευτικά και εκπαιδευτικά περιβάλλοντα, οι ‘ανοίκειοι άλλοι‘ θα πρέπει τουλάχιστον μεσοπρόθεσμα να ενταχθούν υπό δύσκολες συνθήκες στο ήδη χειμαζόμενο δημόσιο σχολείο σε ολόκληρη τη χώρα. Το σύνθετο κοινωνιογλωσσικά περιβάλλον οικονομικής δυσπραγίας επιβάλλει να συζητηθεί η γλωσσική εκπαιδευτική πολιτική που θα υλοποιηθεί ή θα γίνει προσπάθεια να υλοποιηθεί για τα παιδιά πρόσφυγες που ήδη ζουν στη χώρα. Η επιλογή συγκεκριμένης γλωσσικής εκπαιδευτικής πολιτικής συναρτάται άμεσα με τις κοινωνικές αντιλήψεις και στάσεις απέναντι στους ομιλητές των γλωσσών που θα αποφασιστεί να διδαχθούν.
Στην εργασία συζητούνται γενικά και ειδικότερα ζητήματα γλωσσικής εκπαιδευτικής πολιτικής όπως τα αναδεικνύει η πρόκληση εκπαίδευσης των παιδιών προσφύγων στο ελληνικό σχολείο