Primary intersubjectivity: Accessed gradually or present in early infancy? A third alternative / Πρωτογενής Διυποκειμενικότητα: Έμφυτη ή σταδιακά αναπτυσσόμενη, μια εναλλακτική προσέγγιση

Abstract

There has been a strong debate among developmental psychologists concerning the emergence of self in infancy, the ability to differentiate between self and other and the time when infants understand that ‘me’ and the other make two different human beings. Classical psychoanalytic theory, postulates that during the early phases of infant mental development there is no internal, external differentiation. On the basis of recent infant observational studies C. Trevarthen and D. Stern propose that infants have a primary intersubjectivity that develops as an adaptation for social life before birth, and there is no initial psychic undifferentiation as psychoanalysts believe. Considering these two opposite views, Bernard Golse psychiatrist, psychoanalyst offers a third alternative of infant psychic development. This proposes that intersubjectivity is created in a dynamic way between moments of transient intersubjectivity and moments of undifferentiation until intersubjectivity is stabilized.

Στο άρθρο αυτό αρχικά παρουσιάζονται οι δύο κυρίαρχες θέσεις σχετικά με την ανάδυση του εαυτού στη βρεφική ηλικία, με την ικανότητα των βρεφών να διαχωρίζουν τον εαυτό τους από τον άλλον και να κατανοούν ότι εγώ και ο άλλος συνιστούν δύο διαφορετικά άτομα. Σύμφωνα με την ψυχαναλυτική θεωρία, στις αρχικές φάσεις της βρεφικής ανάπτυξης δεν υπάρχει διαφοροποίηση εαυτού και άλλου. Ωστόσο, με βάση τα δεδομένα από τις πρόσφατες έρευνες της Αναπτυξιακής Ψυχολογίας ο C. Trevarthen και ο D. Stern θεωρούν ότι η διυποκειμενικότητα είναι έμφυτη. Ο παιδοψυχίατρος Bernard Golse πρότεινε μια περισσότερο δυναμική θέση σύμφωνα με την οποία τα βρέφη έχουν στιγμές πρώιμης διυποκειμενικότητας οι οποίες σταδιακά ενώνονται ώστε να κατακτηθεί μια σταθερή αντίληψη διάκρισης εαυτού και άλλου.