Infant Common Sense: Natural Science of Human Concerns and Cultural Knowledge / Ο βρεφικός κοινός νους: Η Επιστήμη της Φύσης της ανθρώπινης φροντίδας και της πολιτισμικής γνώσης

Abstract

A newborn knows no truths or conventional facts -- there is much to learn. But the baby has ‘selfawareness’ of a sensitive and inquisitive body, and is ready to share human interests, goals and feelings. Moving coherently and rhythmically, he or she knows intentions of ‘subjectivity’ in relation to outside events, and ‘other awareness’, or ‘intersubjectivity’, with the sympathetically-timed movements and interests of other persons.
Primary motives are formed before birth. They grow by sharing adventures of life with familiar companions who become friends, making discoveries in playful experiments. Human cultural learning grows from this inborn state of mind and becomes a creative developmental project with age-related changes. It is supported by ‘affective appraisals’, or feelings of value and importance, both aesthetic and moral. Life in the moment with others reaches out to make a story of important events to be imagined and remembered for other times. This is how the physical and social world make common sense, a collective consciousness of meaning.
I review descriptive research of communication before speech, when a child’s thinking is shared without conventional symbols that label non-present persons, objects, facts and actions, or that define their causes or reasons. Human communication begins as acting ‘in tune’ with thoughts of affectionate company.

Ένα νεογνό δεν έχει την επίγνωση της αλήθειας ή των συμβατικών γεγονότων – πρόκειται να μάθει πολλά. Ωστόσο, το βρέφος έχει αυτο-επίγνωση ενός ευαίσθητου και αδιάκριτου σώματος και είναι έτοιμο να μοιραστεί ανθρώπινα ενδιαφέροντα, σκοπούς και συγκινήσεις. Κινούμενο με συνοχή και ρυθμικότητα, το βρέφος γνωρίζει τις προθέσεις του ως υποκειμένου σε σχέση με τον εξωτερικό κόσμο και αποκτά επίγνωση του άλλου ή της διυποκειμενικότητας μέσα απο τον ενσυναισθηματικό συγχρονισμό του με τις κινήσεις και τα ενδιαφέροντα των άλλων.
Τα πρωταρχικά κίνητρα, τα οποία διαμορφώνονται πριν την γέννηση, αναπτύσσονται μέσα απο το μοίρασμα των διαπροσωπικών περιπετειών, των βιωμάτων με τους οικείους συντρόφους οι οποίοι γίνονται φίλοι και συν-οδοιπόροι στις ανακαλύψεις μέσα από τους παιγνιώδεις πειραματισμούς. Η γνώση του ανθρώπινου πολιτισμού προέρχεται απο αυτήν την έμφυτη κατάσταση του νου, η οποία αλλάζει στον οντογενετικό χρόνο. Ενισχύεται δε από συγκινησιακές εκτιμήσεις ή από αισθήματα αξίας και σημαντικότητας, τόσο αισθητικής όσο και ηθικής. Οι στιγμές μοιράσματος με τους ευαίσθητους άλλους συνθέτουν μια ιστορία σημαντικών γεγονότων που παραμένουν στη φαντασία και στη μνήμη σε άλλες χρονικές στιγμές. Μέσα απο αυτές τις συγκινησιακές διαδρομές ο φυσικός αλλά και ο κοινωνικός κόσμος αποκτά κοινό νου, δηλαδή συλλογική συνείδηση νοήματος.
Στην παρούσα εργασία θα γίνει ανασκόπηση της περιγραφικής έρευνας της επικοινωνίας του νεογνού και του βρέφους με τους Σημαντικούς Άλλους, πριν την έναρξη της ομιλίας, όταν στο μοίρασμα ανάμεσα στη σκέψη του παιδιού και του συντρόφου του απουσιάζουν τα συμβατικά σύμβολα τα οποία κατονομάζουν απόντα πρόσωπα, αντικείμενα, γεγονότα και δράσεις, ή εκείνα που ορίζουν τα αίτια ή τους σκοπούς τους. Η ανθρώπινη επικοινωνία λαμβάνει χώρα αρχικά ως συντονισμένη δράση με σκέψεις αμοιβαίας συντροφικότητας.