Αλλαγές στην υψηλότερη φωτεινότητα των φόντων στην πλάνη της Ταυτόχρονης Χρωματικής Αντίθεσης επηρεάζουν το χρώμα των στόχων.

Περίληψη

Η ερμηνεία της Θεωρίας του Σταθερού σημείου για την πλάνη της ταυτόχρονης χρωματικής αντίθεσης βασίζεται σε χρωματικούς υπολογισμούς που πραγματοποιούνται σε τοπικό επίπεδο ανάμεσα στους στόχους και το φόντο τους.  Η πλάνη δημιουργείται διότι η επιφάνεια με την υψηλότερη φωτεινότητα είναι διαφορετική ανάμεσα στις δύο αυτές ομάδες επιφανειών.  Ωστόσο πρόσφατα η Μανιάτη (2015) υποστήριξε ότι η εξισορρόπηση των επιφανειών με την υψηλότερη φωτεινότητα στα δύο πεδία δεν επηρεάζει την πλάνη.

Ελέγξαμε αυτόν τον ισχυρισμό με ένα πείραμα όπου παρατηρητές ταύτισαν χρωματικά τις επιφάνειες στόχους της πλάνης στην κλασική της μορφή και σε τρεις παραλλαγές στις οποίες τοποθετήσαμε ένα πλέγμα κάθετων γραμμών (που είχαν διαφορετικό πλάτος σε κάθε συνθήκη) σε κάθε φόντο (λευκές γραμμές στο μαύρο φόντο και μαύρες στο λευκό).

Τα αποτελέσματά μας ξεκάθαρα δείχνουν ότι τυχόν αλλαγές στις υψηλότερες φωτεινότητες των πεδίων στην ταυτόχρονη χρωματική αντίθεση καθορίζουν το μέγεθος της πλάνης.  Τα αποτελέσματα αυτά είναι απολύτως συμβατά με την ερμηνεία της Θεωρίας του Σταθερού σημείου.