Sex-related differences in cooperation and communication with young infants / Διαφυλικές διαφορές στη συνεργασία και την επικοινωνία με τα βρέφη

Περίληψη

We compared ‘emotional coordination’ and ‘non-matching’ in spontaneous dyadic interactions of infant girls and boys with their mothers in early infancy. Eleven infant-mother dyads from Crete, Greece, six with girls, and five with boys, were observed during natural interactions at home from the second to the sixth month of life. Micro-analysis was used to investigate ‘coordination’ and ‘nonmatching’ of facial expressions of emotion. ‘Emotional coordination’ was evaluated with four measures: matching of facial expressions, completion when one responded to the other with ‘pleasure’ or ‘interest’, synchrony by matching frequency of change or rhythm of emotional expressions, and attunement when shifts of emotional intensity of the two partners were in the same direction. ‘Emotional non-matching’ was coded when neither the infant nor the mother showed interest in interacting with the other. In emotional coordination or non-matching between mother and infant, who performed first was also recorded. We obtained evidence of sex differences which are summarized as follows.
a) ‘Emotional coordination’ was stronger and more accurate with girls, while ‘emotional nonmatching’ was stronger and more frequent with boys. The combination of ‘emotional matching/completion’ was more likely to occur with girls, while the combinations of ‘emotional matching/non-matching’ along with intermittent emotional non-matching were more likely to occur in interactions of infant boys with their mothers.
b) Infant girls responded with both ‘emotional matching’ and ‘non-matching’ of their mothers’ emotional expressions more frequently than boys.
c) ‘Emotional consistency’ was stronger for pleasure, interest and neutral expressions of girls, while boys ‘emotional consistency’ was stronger for external interest and negative emotion compared to girls’. Mothers of boys showed more intense ‘emotional consistency’ than mothers of girls. 
d) The developmental trajectories of ‘emotional matching’ and ‘non-matching’ follow different patterns in interactions of girls and boys with their mothers across the age range of this study.
In accord with the theory of innate intersubjectivity as an adaptation of human behaviours for social collaborations in action and experience, we assumed that girls and boys may differ in the way they adjust timing, form and energy of emotional expressions to obtain synchrony and ‘subjective coherence’ of their intentions and interests with their mothers. Such sex-related differences in communication may be understood to vitalize complementary roles in human communities that make both care of young minds and transmission of cultural knowledge and skills possible.

Ο σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν η σύγκριση του συγκινησιακού συντονισμού και του μη-ταιριάσματος στις αυθόρμητες δυαδικές αλληλεπιδράσεις των κοριτσιών και των αγοριών με τις μητέρες τους κατά την πρώιμη βρεφική ηλικία. Οι αυθόρμητες δυαδικές αλληλεπιδράσεις έντεκα δυάδων βρέφους-μητέρας από την Κρήτη, Ελλάδα (έξι δυάδες με κορίτσια και πέντε δυάδες με αγόρια), βιντεοσκοπήθηκαν στο σπίτι των βρεφών από το δεύτερο έως τον έκτο μήνα της ζωής τους. Μέσω της μικρο-ανάλυσης διερευνήσαμε το συντονισμό και το μη-ταίριασμα των συγκινησιακών εκφράσεων προσώπου. Ο συγκινησιακός συντονισμός αξιολογήθηκε με βάση τέσσερις μετρήσεις: το ταίριασμα των συγκινησιακών εκφράσεων προσώπου, τη συμπληρωματικότητα, όταν ο ένας σύντροφος αποκρινόταν στον άλλο με ευχαρίστηση ή ενδιαφέρον, το συγχρονισμό στο ταίριασμα της συχνότητας των αλλαγών ή του ρυθμού των συγκινησιακών εκφράσεων και τέλος, την εναρμόνιση, όταν οι αλλαγές στη συγκινησιακή έκφραση των δυο συντρόφων ήταν προς την ίδια κατεύθυνση. Το συγκινησιακό μη-ταίριασμα κωδικοποιήθηκε, όταν δεν υπήρχε ενδιαφέρον για επικοινωνία εκ μέρους του ενός ή και των δύο συντρόφων. Επίσης, η κατεύθυνση, δηλαδή, ποιος αποκρίνεται πρώτος, μικρο-αναλύθηκε στο συγκινησιακό ταίριασμα και στο μη-ταίριασμα. Η παρούσα μελέτη παρέχει ενδείξεις διαφοροποιήσεων που συνοψίζονται στα εξής σημεία:
α) ο συγκινησιακός συντονισμός ήταν εντονότερος και πιο ακριβής στα κορίτσια, ενώ το συγκινησιακό μη-ταίριασμα ήταν εντονότερο και συχνότερο στα αγόρια. Ο συνδυασμός συγκινησιακού ταιριάσματος/συμπληρωματικότητας ήταν πιθανότερο να συμβεί στα κορίτσια, ενώ ο συνδυασμός συγκινησιακού ταιριάσματος/μη-ταιριάσματος και το διακοπτόμενο συγκινησιακό ταίριασμα ήταν πιο πιθανό να συμβούν στα αγόρια,
β) τα κορίτσια αποκρίθηκαν με συγκινησιακό ταίριασμα και μη-ταίριασμα στις συγκινησιακές εκφράσεις των μητέρων τους πιο συχνά από τα αγόρια,
γ) η συγκινησιακή σταθερότητα ήταν εντονότερη για τις εκφράσεις της ευχαρίστησης, του ενδιαφέροντος και του ουδέτερου συναισθήματος των κοριτσιών, ενώ το αντίστοιχο συνέβαινε για τις εκφράσεις του εξωτερικού ενδιαφέροντος και του αρνητικού συναισθήματος των αγοριών. Η συγκινησιακή σταθερότητα των μητέρων των αγοριών ήταν εντονότερη από εκείνη των μητέρων των κοριτσιών, και 
δ) οι αναπτυξιακές καμπύλες του συγκινησιακού ταιριάσματος και του συγκινησιακού μη-ταιριάσματος ακολουθούν διαφορετικά πρότυπα στις ελεύθερες αλληλεπιδράσεις των κοριτσιών και των αγοριών με τη μητέρα κατά τη διάρκεια της παρούσας έρευνας.
Μέσα στο πλαίσιο της θεωρίας της Έμφυτης Διυποκειμενικότητας θεωρούμε ότι τα κορίτσια και τα αγόρια πιθανό να διαφοροποιούνται στον τρόπο συντονισμού των χρονικών προτύπων και των προτύπων μορφής και έντασης των συγκινησιακών εκφράσεων προκειμένου να φτάσουν στο συγχρονισμό των προθέσεων και των ενδιαφερόντων προς τη μητέρα τους. Τέτοιου είδους διαφυλικές διαφορές στην επικοινωνία πιθανόν να συμβάλουν στην κατανόηση της σημασίας της συμπληρωματικότητας των ρόλων των δυο φύλων που κάνουν εφικτή τόσο τη φροντίδα του βρεφικού νου όσο και τη μετάδοση της πολιτισμικής γνώσης.