Η συμβολή των γερμανόφωνων επιστημόνων στην ανάπτυξη της γνωστικής ψυχολογίας

Περίληψη

Το παρόν άρθρο φωτίζει το έργο γερμανόφωνων επιστημόνων που δημιούργησαν νέα «παραδείγματα» στη γνωστική ψυχολογία. Αρχικά ανιχνεύονται οι ρίζες της πειραματικής ψυχολογίας στο έργο του Weber, ο οποίος διατύπωσε την πρώτη ποσοτική σχέση ανάμεσα σε ένα φυσικό ερέθισμα και σε ένα ψυχικό βίωμα, στο έργο του Fechner, ιδρυτή της ψυχοφυσικής, και στις έρευνες του Ebbinghaus αναφορικά με τη μνήμη. Στη συνέχεια παρουσιάζεται η σχολή του Wiίnburg, οι εκπρόσωποι της οποίας εγκαινίασαν την πειραματική διερεύνηση του φαινόμενου της σκέψης. Την ίδια περίπου εποχή η σχολή του Βερολίνου γονιμοποίησε την ψυχολογία της αντίληψης με την έννοια της μορφής και απομακρύνθηκε από το αίτημα του Wundt για την πειραματική διερεύνηση των μεμονωμένων στοιχείων που συνθέτουν τα ψυχικά φαινόμενα. Παράλληλα ο Sander, βασικός εκπρόσωπος της σχολής της Λειψίας, εμπλούτισε τη γνωστική ψυχολογία με την εννοιολογική σύλληψη της συγχρονικής γένεσης μορφών. Μεταπολεμικά ο Ινο Kohler έγινε γνωστός χάρη στα πειράματά του με παραμορφωτικά γυαλιά, ενώ ο  Dörner έδωσε ώθηση στην επιστημονική διερεύνηση της επίλυσης σύνθετων προβλημάτων. Το ολιστικό «Παράδειγμα» που αναδύθηκε στο γερμανόφωνο χώρο κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αι. άσκησε ισχυρή επίδραση στην ανάπτυξη της σύγχρονης γνωστικής ψυχολογίας όπως αποδεικνύεται κυρίως στο έργο του Neίsser.