Σχέδια παιδιών με καρκίνο τελικού σταδίου: Κοινοποίηση και ερμηνεία

Περίληψη

Αυτό το άρθρο εστιάζει στις έννοιες της κοινοποίησης, της ερμηνείας και της προβολής στα αυθόρμητα σχέδια των παιδιών με καρκίνο τελικού σταδίου. Παρουσιάζεται μια συνοπτική μελέτη των σημαδιών και των συμβολισμών της αναπαράστασης των συναισθημάτων και των φόβων των παιδιών που βρίσκονται κοντά στο θάνατο. Υποστηρίζεται ότι τα αυθόρμητα σχέδια των παιδιών μπορούν να είναι για τον θεράποντα χρήσιμα εργαλεία και δομές ως σημειωτικές διαδικασίες που οργανώνονται και παράγονται από τα παιδιά για να τύχουν της συγκεκριμένης κοινοποίησης στους σημαντικούς άλλους (γονείς, θεράποντες) ή/και τους αντιπροσωπευτικούς σκοπούς. Μέσω των σχεδίων τους παρέχουν στους άλλους πλούσιες πληροφορίες σχετικά με τη δυναμική των ψυχολογικών διαδικασιών: τη σωματική και ψυχική έντασή τους. Το περιεχόμενο των σχεδίων τους, οι συμβολισμοί, τα χρώματα, οι αναλογίες, το μέγεθος και ο προσδιορισμός θέσης, τα ίχνη γραμμών, η αντιπροσώπευση της (αυτο)εικόνας τους, ακόμη και η πρώτη εντύπωση που δίνεται από το σχέδιό τους αποτελούνται σίγουρα μια ιδιαίτερη εμπειρία για τον θεράποντα. Τα σχέδια που περιλαμβάνονται σε αυτήν την έρευνα έχουν μελετηθεί σε ένα βάθος χρόνου, ικανού να δώσει μια ασφαλή ανάλυση. Τα σχέδια αυτών των παιδιών περιλαμβάνουν μια κοινοποίηση και τη σημαντικότητα ενός σιωπηρού θρήνου, ένα αίτημα, ένα παράπονο, μια καταγγελία ή μια δυνατή διαμαρτυρία. Αποτελούν μια δυναμική σύνοδο μεταξύ της εσωτερικής ζωής του παιδιού που πεθαίνει και του εξωτερικού κόσμου του.