Από μικρή ήθελα να ήμουν αγόρι

Περίληψη

Η περίπτωση της Μαρίας αναδύει το ερώτημα του φύλου στην ψυχανάλυση. Σύμφωνα με τη βιολογία, οι διαφορές στο φύλο στο ανθρώπινο είδος εδράζονται στην ανατομία και τη φυσιολογία. Αντιθέτως, η ψυχαναλυτική πρακτική μας βεβαιώνει πως η σχέση του ανθρώπου, ως υποκειμένου της γλώσσας, προς το φύλο του δεν καθορίζεται από τα δεδομένα της ανατομίας. Καθώς δεν υπάρχει ένας παγκόσμιος κανόνας, ένας οδηγός που ορίζει τη σχέση ανάμεσα στον άνδρα και τη γυναίκα, το υποκείμενο είτε νευρωτικό, είτε ψυχωτικό, είτε διαστροφικό πρέπει να εφεύρει μια λύση στην προσπάθειά του να αποδεχθεί μια θέση ως προς το φύλο.
Η Μαρία δεν έχει εγγραφεί στη φαλλική λειτουργία. Χωρίς το νόμο του σημαίνοντος το σώμα της Μαρίας χάνει την υπόσταση του, κατακλύζεται από την ενόρμηση. Η Μαρία αναζητάει μια ικανοποίηση χωρίς όρια, που συναντά την ενόρμηση του θανάτου. Το αλκοόλ και οι ουσίες δεν ανάγονται εδώ σε αντικείμενο «αίτιο της επιθυμίας» αλλά σε αντικείμενο «αίτιο της απόλαυσης» του υποκειμένου, μιας απόλαυσης που δεν περνάει από το σώμα του Άλλου ως σεξουαλικό σώμα.
Η Μαρία δεν επιτελεί μια διαφοροποίηση των δύο φύλων, απορρίπτει το φύλο της. Δεν ταυτίζεται συμβολικά με τις γυναίκες ή τους άνδρες αλλά χαρακτηρίζεται από μια αστάθεια στη σεξουαλική της ζωή. Το αλκοόλ τη βοηθάει να συναναστρέφεται με άνδρες, στηρίγματα των φαντασιακών ταυτίσεών της και να διαπραγματεύεται κατά αυτόν τον τρόπο τη σεξουαλική της ταυτότητα. Με το αλκοόλ μπορεί να εντάσσεται «στην παρέα των ανδρών» και να συνάπτει κοινωνικό δεσμό με τον Άλλο. Το αλκοόλ και οι ουσίες επομένως λειτουργούν για τη Μαρία ως μέσο για να διαχειρισθεί τις συνέπειες της διάκλεισης του Ονόματος του Πατέρα. Τα παραπάνω γίνονται ο μοναδικός παρτενέρ που της επιτρέπει να έρθει αντιμέτωπη με το αδιέξοδο της σχέσης με τον Άλλο, έναν Άλλο της σεξουαλικότητας.