Άρτεμη και παραγωγή νοήματος στην Ιφιγένεια εν Ταύροις του Ευριπίδη

Περίληψη

Η εργασία αυτή εξετάζει πώς η παρουσίαση της Άρτεμης στην Ιφιγένεια εv Ταύροις του Ευριπίδη συμβάλλει στην πρόσληψη του δράματος από το κοινό στο οποίο απευθύνεται. Η εξέταση αξιοποιεί ορισμένες παραμέτρους, οι οποίες ίσως φαίνονται εκ πρώτης όψεως ετερογενείς, ωστόσο συντελούν αποφασιστικά στο να αναδείξουν με τρόπο συνειρμικό διάφορα χαρακτηριστικά και συσχετισμούς της Άρτεμης και τον αντίκτυπό τους στο κοινό. Μερικές από τις παραμέτρους αυτές είναι οι λειτουργίες της θεάς στην καθημερινή ζωή, κυρίως σε λατρευτικό πλαίσιο, η σχέση ανάμεσα στα τελετουργικά στοιχεία και στον μακρινό κόσμο του μύθου, η αντίθεση ανάμεσα στην αγριότητα και τον πολιτισμό, καθώς και η προβληματική σχετικά με την ανθρωποθυσία.
Οι συνδηλώσεις της Άρτεμης αποτελούν αφετηρία για την εξέταση και αξιολόγηση της λειτουργίας της ως δραματουργικού μέσου με το οποίο ο Ευριπίδης αξιοποιεί τις ενυπάρχουσες ασάφειες οι οποίες χαρακτηρίζουν εν γένει τις θεϊκές παρουσίες στην τραγωδία και καλεί το κοινό να προβληματιστεί σχετικά με τη συμβολή της Άρτεμης σε θέματα όπως η αντιπαράθεση Ελλήνων και βαρβάρων ή τα όρια της ατομικής ευθύνης και της θεϊκής παρέμβασης. Η έννοια της απροσδιοριστίας της Άρτεμης, η οποία ενισχύεται και από μία διακειμενική ανίχνευση της παρουσίασής της, αναδεικνύεται σε ένα σημαντικό στοιχείο της Ευριπίδειας δραματικής τέχνης, το οποίο αποκαλύπτει την αστάθεια του νοήματος και δίνει προβάδισμα στο κοινό για τη δημιουργία σημασίας. Ο ενεργός ρόλος τον οποίο δίνει ο Ευριπίδης στο κοινό εξηγεί σε ένα βαθμό τις πολλές και συχνά διιστάμενες ερμηνείες που έχει δεχτεί κατά καιρούς το έργο, και αποτελεί ένα σημαντικό παράγοντα του ενδιαφέροντος που προκαλεί στο κοινό κάθε εποχής.