«Ἀνθρωπολόγοι», ανθρωπογνωσία και «ανθρώπινη φύση» στη δημοκρατική πόλη
DOI:
https://doi.org/10.26248/ariadne.v0i25-26.1233Περίληψη
Ἀνθρωπολόγος occurs only as a hapax in Greek literature, namely in Aristotle’s Nicomachean Ethics. Lexicographers, translators and, most of all, commentators have been repeatedly at pains to render its precise meaning. At any rate, one must admit that the word is interwoven with gossip, whence its undoubtedly pejorative overtone. In the context of this study, ἀνθρωπολόγος’ semantics is reconsidered as regards both the denotative and the connotative values of the word. Moreover, Aristotle’s deprecation of gossip is scrutinised in terms of a philosopher’s contempt for the trivial attributes of an “average person” or the demos, as revealed and expressed in the actual circumstances of the polis. Democracy, with its unprecedented open character, is alleged to have provided ample material for justifying this claim on the part of an elite of thinkers, in their quest of a thorough “knowledge of man”, eventually the knowledge of “human nature”.
Λήψεις
Δημοσίευση
Πώς να δημιουργήσετε Αναφορές
Τεύχος
Ενότητα
Άδεια
Οι εργασίες που δημοσιεύονται στο περιοδικό μπορούν να χρησιμοποιηθούν ελεύθερα για μη-εμπορικούς σκοπούς με την προϋπόθεση ότι γίνεται αναφορά στους συγγραφείς και την πρώτη δημοσίευση. Στην περίπτωση που το άρθρο αλλοιωθεί, τροποποιηθεί ή δημιουργηθεί κάτι νέο βασισμένο στο αρχικό, το έργο που θα προκύψει θα μπορεί να διανεμηθεί μόνο με την ίδια ή παρόμοια άδεια (Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License).