Στυλιανός Ελευθερίου Αλεξίου: O αρχαιολόγος της γνώσης (1921 – 2013)
DOI:
https://doi.org/10.26248/ariadne.v28i.1676Abstract
Σχτύπησα για πρώτη φορά, όχι χωρίς δυνατό χτυποκάρδι, την ξύλινη πόρτα του ΤΑ ΤΈΛΗ της δεκαετίας του 1970, φοιτήτρια τότε της Αρχαιολογίας στη Γαλλία,
Διευθυντή του Μουσείου Ηρακλείου. Με υποδέχθηκε η ψηλόλιγνη ευθυτενής μορφή του κυρίου Στέλιου (Εικ. 1α, όπως περίπου ήταν τότε) – που άλλαζε λίγο με τον χρό- νο (Εικ. 1β). Με την ευγένεια που περιγράφουν οι πολυπληθείς επισκέπτες, επίσημοι και μη, στο γραφείου του τού Έφόρου Αρχαιοτήτων, και μια μάλλον εύθυμη διάθε- ση, στο όριο της οικειότητας. Η ομοβροντία των ερωτήσεων ξεκίνησε, ωστόσο, πριν καν φέρω στα χείλη την πορτοκαλάδα που με κέρασε: από πού κατάγομαι και τίνος είμαι; ποιους καθηγητές έχω και σε τι ανασκαφές πήγα; τι πιστεύω για τον Έβανς; για τον Νίλσον; και γνωρίζω, αγαπώ τον Σεφέρη; πού μένω στο Παρίσι – μήπως στη Fondation Hellénique; και, συμφωνώ εγώ με το κίνημα του Μάη του ’68 – συμμετέχω μήπως σε φοιτητικές παρατάξεις, πηγαίνω και σε πορείες; Κυριολεκτικά δεν προλά- βαινα να απαντώ…
Έτσι, εκείνος μεν συνέλεξε με μεγάλη άνεση και ταχύτητα τα απαραίτητα «τεκμή- ρια» για την «τυπολογική» μου «κατάταξη». Ένώ εγώ πάσχιζα να «συγκολλήσω» τις ψηφίδες του σπουδαίου αυτού ζωντανού «τεχνουργήματος»: τον διάσημο, δηλαδή, Αλεξίου–μύθο της διεθνούς μινωικής βιβλιογραφίας με τον φιλικό συνομιλητή μου, και την ανυπόμονη, σχεδόν εφηβική περιέργειά του… Αφού δεν ήξερα ακόμη τότε, ότι το μεγάλο είναι, σχεδόν νομοτελειακά, και απλό… Έίχα πάντως μόλις γνωρίσει έναν μέντορα, με σταθερή επίδραση στη μετέπειτα επιστημονική μου (τουλάχιστον) πορεία. Την οποία εξάλλου καθόρισε την ίδια κιόλας ημέρα, με την ισχυρή –έως και πεισματική– προτροπή του: να ειδικευθώ, δηλαδή, στην αρχαιολογία της μινωικής Κρήτης – αντί της νεολιθικής Έγγύς Ανατολής που με έθελγε εξίσου ήδη τότε. Άκουσα τη συμβουλή του, όπως και πολλές άλλες έκτοτε· και δεν το μετάνιωσα στιγμή.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Papers are published under the personal responsibility of the authors in terms of their content and linguistic form (eg, rights of any pictorial material, etc.).
Authors retain copyright and grant the journal right of first publication with the work simultaneously licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License licence that allows others free use of the work for non-commercial purposes as long as the author/s and the journal are attributed properly and the new creations are licensed under identical terms (Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License).
Authors are able to enter into separate, additional contractual arrangements for the non-exclusive distribution of the journal's published version of the work (e.g. post it to an institutional repository or publish it in a book), with an acknowledgement of its initial publication in this journal.
Authors are permitted and encouraged to post their work online (preferably in institutional repositories or on their website), as it can lead to productive exchanges, as well as earlier and greater citation of published work (See The Effect of Open Access). Any such posting must include a reference and a link to the journal’s website.
