Αρχαίες και σύγχρονες κροκοσυλλέκτριες από το Ακρωτήρι της Σαντορίνης

Abstract

Φαίνεται πως η ζωή των προϊστορικών κατοίκων του Ακρωτηριού κυλούσε πλάι στην αναπαράστασή της. Στους τοίχους των σπιτιών του Ακρωτηριού αναπαριστάνονται εικόνες από τη φύση, αυτής που οι άνθρωποι γνώριζαν ή αυτής που είχαν ακουστά από τα μακρινά τους ταξίδια, καθώς και εικόνες μιας επίλεκτης καθημερινότητας, όπως οι γιορτές, υψηλές στιγμές εκδήλωσης της ταυτότητας της πόλης. Καθημερινά αντίκρυζαν τους εαυτούς τους να γιορτάζουν πλάι στους θεούς τους ή να περιγράφουν στην παραδειγματική του μορφή, τον κύκλο της ζωής τους. Με εντυπωσιακή δε συχνότητα σε σχέση με τις πόλεις της Κρήτης.
Τρισήμισυ χιλιάδες χρόνια μετά, εμείς, και έξω από την ζωντανή τους λειτουργία, αντιμετωπίζουμε τις εικόνες αυτές με τα κλειδιά και τις μεθόδους μας όπως μπορούμε: τις ονομάζουμε, τις περιγράφουμε, τις κατατάσσουμε, βρίσκουμε αντιστοιχίες και παράλληλα, τις εντάσσουμε στα σύγχρονά τους ομοειδή θέματα ή αντικείμενα. Κυρίως προσπαθούμε να τις ερμηνεύσουμε, να τις κατανοήσουμε δηλαδή. Η μελέτη αυτή έχει σκοπό να ασχοληθεί και να χαρακτηρίσει τα στάδια και το περιεχόμενο ερμηνείας μίας από αυτές, των κροκοσυλλεκτριών από την Ξεστή 3, και κυρίως να προσθέσει ένα ακόμη στάδιο, την εθνοαρχαιολογική προσέγγιση με βάση τη συλλογή κρόκου στο σημερινό Ακρωτήρι. Ο στόχος είναι η ερμηνεία να ξεφύγει από μία διαδοχική διεύρυνση πάντα γύρω από το ίδιο σημείο και να μετακινηθεί λίγο χρονικά, δηλαδή οι κύκλοι από ομόκεντροι να γίνουν επάλληλοι, με την ελπίδα ότι η αυτή η μετακίνηση θα δώσει ένα πεδίο προβολής στο χρόνο και νέα κλειδιά κατανόησης.