Η Διδασκαλία ως Πράξη Αγάπης: Σκέψεις για τον Πάολο Φρέιρε και τη Συνεισφορά του στις Ζωές και στο Έργο μας

Abstract

Στο παρόν κείμενο επιθυμώ να μιλήσω για την εμπειρία της αγάπης όπως την κατανόησα εγώ μέσα από το έργο και τη φιλία μου με τον Φρέιρε. Θέλω να γράψω για μια πολιτική και ριζοσπαστική μορφή αγάπης που δεν έχει να κάνει ποτέ με την απόλυτη συναίνεση, ή την άνευ όρων αποδοχή, ή τα αδιάκοπα λόγια γλυκύτητας, ή τις ατελείωτες ροές αγκαλιών και φιλιών. Αντ‘ αυτού, είναι μια αγάπη που βίωσα χωρίς περιορισμούς, ριζωμένη σε μια αφοσιωμένη προθυμία να αγωνίζομαι επίμονα και με σκοπό τις ζωές μας και να συνδέσω στενά αυτόν τον σκοπό με αυτό που ονομάζεται “αληθινή αποστολή” – το να είσαι άνθρωπος.