La sociologie ou le dérangement permanent
DOI:
https://doi.org/10.26248/ariadne.v18i0.382Abstract
(Περίληψη, Τ. Κακλαμάνη)
ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ να κατανοήσουμε τη σημερινή κατάσταση της κοινωνιολογίας στην Ευρώπη εάν παραβλέψουμε το γεγονός ότι πρόκειται για μια από εκείνες τις επιστήμες που κλήθηκαν να γίνουν χρηστικές μέσα από τις μεταρρυθμίσεις οι οποίες επιβλήθηκαν στο πανεπιστήμιο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τον Ο.Ο.Σ.Α., και το Δ.Ν.Τ. Η κοινωνιολογία κατάλαβε πολύ νωρίς ότι η παραγωγή της επιστήμης δεν εξαρτάται μόνο από την κοινωνική οργάνωση, αλλά και από τους τρόπους θέασης, σκέψης και διαμόρφωσης των ερευνητών που την ασκούν. Κατά τη διάρκεια ενός αιώνα, οι κοινωνικές επιστήμες, παλεύοντας ενάντια σε κάθε μορφή εξάρτησης και πολλαπλασιάζοντας τα αντικείμενα των μελετών τους, κατάφεραν εντέλει –κάποιες φορές πολύ δύσκολα– να αναπτύξουν σημαντικά τους δικούς τους τρόπους γνώσης. Φτάνοντας σε μια πραγματική γνωστική επισώρευση, το ίδιο σημαντική με αυτή κάθε άλλης επιστημονικής πειθαρχίας. Οι κοινωνιολόγοι μπόρεσαν να ανακαλύψουν τα μέσα ώστε να δημιουργήσουν μια ελέγξιμη εννοιολόγηση. Παρά τις πιέσεις και τις εντάσεις, διαμορφώθηκε μια κριτική κοινωνιολογία των προϊδεάσεων και των αξιολογικών κρίσεων. Μια γνώση που δεν υπέκυψε σε πολιτικούς εξαναγκασμούς και δεν ξεπουλήθηκε σε οικονομικές εξουσίες. Καταλαβαίνει κανείς ότι μια κοινωνιολογία η οποία δεν σταματά να αντιμετωπίζει ορθολογικά τα κοινωνικά γεγονότα ενοχλεί πολύ τους «μάγους» και τους «προφήτες», που είναι ειδικοί στην κοινωνική παραπλάνηση και προτιμούν να εξηγούν τον κόσμο με βάση μια υπέρτατη αξία. Ενοχλεί, επίσης, όλους όσους σκέφτονται ότι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο κατά την επιθυμία τους, όπως και τους «ειδικούς» που δηλώνουν ότι γνωρίζουν πώς μπορούν να τον αλλάξουν. Η κοινωνιολογία ενοχλεί όμως κυρίως εκείνους που, προκειμένου να διατηρήσουν τις ανισότητες και τις αδικίες από τις οποίες αποκομίζουν οφέλη, θα ήθελαν αυτός ο κόσμος να παραμείνει όπως είναι.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Papers are published under the personal responsibility of the authors in terms of their content and linguistic form (eg, rights of any pictorial material, etc.).
Authors retain copyright and grant the journal right of first publication with the work simultaneously licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License licence that allows others free use of the work for non-commercial purposes as long as the author/s and the journal are attributed properly and the new creations are licensed under identical terms (Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License).
Authors are able to enter into separate, additional contractual arrangements for the non-exclusive distribution of the journal's published version of the work (e.g. post it to an institutional repository or publish it in a book), with an acknowledgement of its initial publication in this journal.
Authors are permitted and encouraged to post their work online (preferably in institutional repositories or on their website), as it can lead to productive exchanges, as well as earlier and greater citation of published work (See The Effect of Open Access). Any such posting must include a reference and a link to the journal’s website.