The sycophant’s farm: Animals and rhetoric in Against Aristogeiton I

Abstract

ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ αυτό επιχειρώ να δείξω τους τρόπους με τους οποίους η σύγκριση του Αριστογείτονα με μια σειρά από ζώα εξυπηρετεί τους ρητορικούς στόχους του Δημοσθένη. Βασιζόμενος στο δίπολο φύσις/νόμος, ο Δημοσθένης παραλληλίζει τη συκοφαντική δραστηριότητα του αντιπάλου του με την επιθετικότητα των άγριων ζώων. Με τον τρόπο αυτό υπογραμμίζει την αντικοινωνική και απάνθρωπη συμπεριφορά των συκοφαντών, οι οποίοι εκμεταλλεύονται τη δυνατότητα που τους παρέχει το αθηναϊκό δίκαιο να ασκούν αγωγές ως βουλόμενοι εξυπηρετώντας αθέμιτα προσωπικά τους συμφέροντα. Υποστηρίζω, επίσης, ότι προκειμένου να αναδείξει την υποκριτική συμπεριφορά των συκοφαντών, ο Δημοσθένης αξιοποιεί μύθους που αναδεικνύουν τη δίβουλη φύση των σκύλων: ο Αριστογείτων προσποιείται ότι είναι φύλακας του δήμου, αλλά στην πραγματικότητα επιβουλεύεται το δημόσιο συμφέρον. Τέλος, προτείνω ότι η ακραία αυτή επίθεση του Δημοσθένη στον Αριστογείτονα ενδεχομένως να είχε πολιτικά κίνητρα.